Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

make manifest

  • 1 acclaro

    acclarare, acclaravi, acclaratus V TRANS
    make clear, reveal, make manifest

    Latin-English dictionary > acclaro

  • 2 adclaro

    adclarare, adclaravi, adclaratus V TRANS
    make clear, reveal, make manifest

    Latin-English dictionary > adclaro

  • 3 ostensio

    ostensĭo, ōnis, f. [ostendo], a showing, exhibiting, manifestation (post-class.):

    nova ostensio,

    App. M. 3, p. 133, 19; Tert. adv. Marc. 5, 11: HOMINVM ARMIGERORVM, a mustering, parade, Inscr. Salm. ad Lampr. Alex. Sev. 33:

    si in me est iniquitas haec, da ostensionem,

    expose, make manifest, Vulg. 1 Reg. 14, 41:

    secretorum,

    id. Dan. 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > ostensio

  • 4 declaro

    dē-clāro, āvi, ātum, 1, v. a., to make clear, plain, evident (by disclosing, uncovering), to show, manifest, declare, etc., apophainô (class.; most freq. in the trop. sense). For syn. cf.: monstro, demonstro, probo, confirmo, ostendo, ostento, significo, indico, defero; exsisto, appareo, eluceo. —
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    praesentiam saepe divisuam declarant, ut et apud Regillum.... Castor et Pollux ex equis pugnare visi sunt, Cic. N: D. 2, 2, 6: dentibus (cervorum) senecta declaratur,

    Plin. 8, 32, 50, § 116:

    ducis nave declarata suis,

    Nep. Hann. 11, 2.—
    B.
    In pub. law lang., t. t., to announce any one in public session as elected to an office (esp. that of consul), to declare or proclaim publicly:

    ejusdem hominis voce et declaratus consul et defensus,

    Cic. Mur. 1, 2 (for which shortly before, L. Murenam consulem renunciavi); cf. id. ib. 2, 3;

    so consulem,

    id. Agr. 2, 2, 4; id. Rep. 1, 15; Sall. C. 24; id. J. 27, 4; Liv. 24, 9 et saep.:

    declaratus rex Numa de templo descendit,

    id. 1, 18 fin.; 1, 46:

    consulem, praetorem,

    id. 9, 40 fin.:

    tribunatum militarem,

    Sall. J, 63, 4: Suet. Caes. 80:

    victorem magnā praeconis voce Cloanthum Declarat,

    Verg. A. 5, 245. —
    II.
    Trop., to make clear to the mind, to manifest, demonstrate, prove, show, explain:

    cum tot signis eadem natura declaret quid velit, tamen, etc.,

    Cic. Lael. 24.—Constr. with acc., acc. and inf., a relat. clause, or absol.
    (α).
    With acc.:

    volatibus avium et cantibus declarari res futuras putant,

    Cic. Div. 1, 1, 2; cf. id. ib. 1, 56; id. N. D. 2, 65, 163:

    ipsa consolatio litterarum tuarum declarat summam benevolentiam,

    id. Fam. 5, 13, 1:

    declarant gaudia vultu, * Catull. 64, 34 et saep.: propriam cujusque (generis juris civilis) vim definitione,

    Cic. de Or. 1, 42, 190: nullum (verbum) inveniri potest, quod magis idem declaret Latine, quod Graece hêdonê, quam declarat voluptas, id. Fin. 2, 4, 13; cf.

    in like manner of the meaning of words,

    id. ib. 3, 4, 14; id. Or. 22, 73; id. de Or. 3, 13, 49:

    verba ipsa per se declarant intellectum,

    Quint. 8, 3, 83:

    quae (litera C.) inversa mulierem declarat,

    Quint. 1, 7, 28.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    hominem catum eum esse declaramus,

    Plaut. Ps. 2, 3, 16; Lucr. 1, 366; 6, 468:

    quod plurimis locis perorationes nostrae voluisse nos atque animo contendisse declarant,

    Cic. Or. 62, 210; Quint. 8 prooem. § 15 et saep.—
    (γ).
    With a relative clause:

    quae cujusque ingenium ut sit declarat maxume,

    Ter. Heaut. 2, 3, 43:

    ut matres familiae eorum sortibus et vaticinationibus declararent, utrum, etc.,

    Caes. B. G. 1, 50, 4:

    qui declaravit quanti me faceret,

    Cic. Att. 6, 1, 10: cf. Sall. J. 24, 7 et saep.—
    (δ).
    Absol.:

    ut ratio declarat eorum, qui, etc.,

    Lucr. 5, 693:

    declarant illae contiones,

    Cic. Mil. 5, 12 al.

    Lewis & Short latin dictionary > declaro

  • 5 aperio

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperio

  • 6 aperte

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperte

  • 7 ostendō

        ostendō dī, tus, ere    [obs (old for ob)+tendo], to stretch out, spread before, expose to view, show, point out, exhibit, display: os suum populo R.: se, appear, T.: hostium aciem, display, L.: equites sese ostendunt, show themselves, Cs.: Paucis ostendi gemis, H.: ‘quis Ille locus?’ digitoque ostendit, O.: vocem, make heard, Ph.: Aquilone glaebas, expose, V.: rapinae Caelo ostenduntur, are brought to light, V.—Fig., to show, hold out, disclose, exhibit, manifest: potestatem, T.: tum spem, tum metum, now promise, now threaten: Rem tibi, furnish ideas, H.: palma exstitisse ostendebatur, Cs.: sed quaedam mihi praeclara eius defensio ostenditur, is paraded as.—To show, express, indicate, declare, say, tell, make known: ut ostendimus supra, as we showed above, N.: innocentiam, demonstrate: quem profugisse supra ostendimus, S.: quam sis callidus, T.: quid sui consili sit, ostendit, Cs.
    * * *
    I
    ostendere, ostendi, ostensus V
    show; reveal; make clear, point out, display, exhibit
    II
    ostendere, ostendi, ostentus V
    show; reveal; make clear, point out, display, exhibit

    Latin-English dictionary > ostendō

  • 8 profiteor

    prŏfĭtĕor, fessus, v (old form of the inf. PROFITEREI, and of the imper. PROFITEMINO, several times in the Tab. Her, in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq.), v. dep. a. [pro-fateor], to declare publicly, to own freely, to acknowledge, avow, confess openly, profess (class.).
    I.
    In gen.
    a.
    Absol.:

    neque vis tuā voluntate ipse profiteri,

    Plaut. Men. 4, 2, 80:

    ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur,

    Cic. Caecin. 9, 24:

    fateor atque etiam profiteor et prae me fero,

    id. Rab. Perd. 5, 17.—
    b.
    With acc.:

    profiteri et in medium proferre aliquid,

    Cic. Fin. 2, 23, 76:

    cur ea non profitenda putabas?

    Ov. H. 21, 129.—
    c.
    With obj. clause:

    profitentur Carnutes, se nullum periculum recusare,

    Caes. B. G. 7, 2; Cic. N D. 1, 5, 12.—
    d.
    With de:

    de parricidio professum,

    Suet. Calig. 12:

    de semet professo,

    id. Dom. 8.—
    II.
    In partic.
    A.
    Profiteri se aliquem, to declare one's self or profess to be something:

    profiteri se grammaticum,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12; Poët. ap. Auct. Her. 2, 26, 42;

    profiteri se patrem infantis,

    Suet. Calig. 25:

    se legatum,

    id. Galb. 10:

    se candidatum consulatūs,

    id. Aug. 4:

    professus amicum,

    Hor. Ep. 1, 18, 2.—With esse:

    triduo me jure consultum esse profitebor,

    Cic. Mur. 13, 28:

    me omnium provinciarum defensorem esse profitebor,

    id. Verr. 2, 3, 93, § 217.—
    B.
    Profiteri aliquid, to profess an art, science, etc.:

    profiteri philosophiam,

    to declare one's self a philosopher, Cic. Pis. 29, 71; medicinam, to profess medicine, to practise as a physician, Cels. praef.; Suet. Caes. 42;

    jus,

    Ov. A. A. 3, 531.—In pass.:

    rem non professam apud nos tenemus,

    Quint. Decl. 341. — Absol.: profiteri, to be a teacher or professor (post-Aug.):

    cum omnes qui profitentur, audiero,

    Plin. Ep 2, 18, 3:

    translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur,

    id. ib. 4, 11, 14.—
    C.
    Profiteri indicium, to give evidence, make a deposition against accomplices:

    multis hortantibus indicium profitetur,

    Sall. J. 35, 6; Hirt. B. Afr 55, Curt. 8, 6, 23; Plin. Ep. 3, 16, 9:

    summum supplicium decernebatur, ni professus indicium foret,

    Tac. A. 6, 3.—
    D.
    To offer freely, propose voluntarily, to promise: quis profitetur? who volunteers? Plaut Capt. 3, 1, 20:

    se ad eam rem adjutorem,

    Caes. B. G. 5, 38:

    ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    si vos in eam rem operam vestram profitemini,

    id. Rosc. Am. 53, 153:

    Varro profitetur se alterā die ad colloquium venturum,

    Caes. B. C. 3, 19:

    sumunt gentiles arma professa manus,

    arms that promise a combat, Ov. F. 2, 198: magna, Hor A. P. 14; Ov. F. 5, 351:

    grandia,

    Hor. A. P. 27.—
    E.
    To disclose, show, display, make a show of; dolorem, Just. 8, 5, 11:

    sola Jovem Semele vidit Jovis ora professum,

    Nemes. Ecl. 3, 22:

    vitate viros cultum formamque professos,

    Ov. A A. 3, 433.—
    F.
    To make a public statement or return of any thing (as of one's name, property, business, etc.):

    censum (one's estate),

    Ulp. Fragm. 1, 8;

    Tab. Her. in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq. (q. v.): ut aratores jugera sationum suarum profiterentur,

    Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

    apud decemviros, quantum habeat praedae,

    id. Agr. 2, 22, 59:

    greges ovium ad publicanum,

    Varr. R. R. 2, 1:

    frumentum, Liv 4, 12: furtum,

    Quint. Decl. 341:

    rem alienam,

    id. ib. 341:

    rem apud publicanum,

    id. ib. 359; Dig. 39, 4, 16, § 12.— Absol.:

    ne decipiat (publicanus) profiteri volentes,

    Dig. 39, 4, 19, § 6; Vulg. Luc. 2, 3 and 5:

    nomen,

    to give in one's name, announce one's self, Liv. 26, 18; also without nomen:

    Catilina prohibitus erat petere consulatum, quod intra legitimos dies profiteri nequiverit,

    Sall. C. 18, 3:

    nam et quaesturam petentes, quos indignos judicavit, profiteri vetuit,

    Vell. 2, 92, 3: professae (sc. feminae), i. e. common prostitutes, who had to give in their names to the aedile, Ov. F. 4, 866.— Trop.:

    in his nomen suum profitetur,

    among these he reckons himself, Ter. Eun. prol. 3.—Hence, prŏ-fessus, a, um, P. a., in passive signif., known, manifest, confessed ( poet. and in post-Aug. prose):

    culpa professa,

    Ov. Am. 3, 14, 6:

    dux,

    Just. 8, 4, 4.—Ex or de professo, openly, avowedly, intentionally, professedly:

    non ex professo eam (potentiam) non petere,

    Sen. Ep. 14, 8:

    vir ex professo mollis, Macr S. 2, 9.—De professo (postclass.): ac ne id quidem de professo audet,

    openly, App. Mag. p. 274, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > profiteor

  • 9 dē-clārō

        dē-clārō āvī, ātus, āre,    to disclose, make evident, reveal: praesentiam saepe divi suam declarant: ducis nave declaratā suis, N.—To announce, proclaim, declare (as chosen to office): hominis voce declaratus consul: ad bellum Gallicum alquos consules, L.: declaratus rex Numa, L.: tribunatum militarem, S.: Victorem magnā praeconis voce Cloanthum, V.—Fig., to make clear, manifest, demonstrate, reveal, disclose, prove, show, explain: ut declarat cicatrix: tot signis quid velit: volatibus avium declarari res futuras putant: gaudia voltu, Ct.: omnia per nuntios consuli, S.: se non terrorem inferre: quoiusque ingenium ut sit, T.: his lacrimis quā sit pietate: utrum, etc., Cs.: quanti fecerit pericula mea, S.—Of language, to express, mean, signify: verbum quod satis declararet utrasque res: propriam cuiusque (generis) vim definitione: alqd Latine.

    Latin-English dictionary > dē-clārō

  • 10 re-praesentō

        re-praesentō āvī, ātus, āre,    to make present, set in view, show, exhibit, display, manifest, represent, depict: templum repraesentabat memoriam consulatūs mei: (voltu) Virtutem Catonis, H.: urbis species repraesentabatur animis, Cu.: apte ad repraesentandam iram deūm ficta, L.—To pay down, pay in cash, pay in ready money: a Faberio (pecuniam), pay down by a draft on Faberius: si qua iactura facienda sit in repraesentando, if some deduction be made for cash.—To make present, perform immediately, realize, do now, accomplish instantly, hasten: alqd, Cs.: consilium, Cu.: medicina, quam repraesentare ratione possimus, apply immediately: improbitatem suam, hurry on: diem promissorum, anticipate: poenam, Ph.: si repraesentari morte meā libertas civitatis potest, be realized: minae repraesentatae casibus suis, fulfilled forthwith, L.

    Latin-English dictionary > re-praesentō

  • 11 confessi

    confĭtĕor, fessus, 2 (arch. inf. confiterier, Plaut. Cist. 1, 3, 22), v. dep. [fateor], to acknowledge, confess, own, avow (an error, mistake, or a fact previously denied or doubted, etc., implying a sacrifice of will or a change of conviction; while fateor expresses a simple acknowledgment, and profiteor a voluntary avowal), to concede, allow, grant (class. in prose and poetry):

    quid confitetur, atque ita libenter confitetur, ut non solum fateri sed etiam profiteri videatur?

    Cic. Caecin. 9, 24; cf.: hic ego non solum confiteor, verum etiam profiteor, id. Fragm. ap. Non. p. 434, 30:

    tacendo loqui, non infitiando confiteri videbantur,

    id. Sest. 18, 40.
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    et genus et divitias meas,

    Plaut. Capt. 2, 3, 52:

    peccatum suum,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    amorem nutrici,

    Ov. M. 14, 703; cf.:

    amorem patris nutrici,

    Quint. 9, 2, 64:

    crimen,

    Curt. 6, 11, 31:

    facinus,

    id. 8, 8, 2: singula, * Cat. 86, 2: se, to make one's self known (sc. Jovem), Ov. M. 3, 2; cf.

    deam,

    Verg. A. 2, 591.—With two accs.:

    se victos, Cacs. B. C. 1, 84: se imperitum,

    Quint. 1, 10, 19:

    causam Caesaris meliorem,

    id. 5, 11, 42:

    hoc de statuis,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 149:

    summam infirmitatem de se,

    Quint. 2, 4, 28:

    de se quid voluerit,

    id. 8, 4, 23.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    hoc confiteor jure mi obtigisse,

    Ter. And. 3, 5, 1; id. Heaut. 2, 3, 97; 5, 3, 12:

    me abs te cupisse laudari aperte atque ingenue confitebar,

    Cic. Fam. 5, 2, 2; 1, 9, 18; id. N. D. 1, 7, 44; Lucr. 1, 271; 1, 826; 2, 691 al.; Quint. 2, 17, 19; 11, 1, 85; Suet. Caes. 52 et saep.—
    (γ).
    Absol.:

    ut eampse vos audistis confiterier,

    Plaut. Cist. 1, 3, 22; Ter. Heaut. 5, 3, 13; id. Phorm. 5, 9 (8), 46:

    confitentem audire Torquatum,

    Cic. Fin. 2, 7, 21; Ov. M. 2, 52; 13, 270; Curt. 6, 11, 14; Tac. A. 11, 28:

    vere,

    Ov. R. Am. 318; cf.:

    confessae manus,

    i. e. confessing defeat, id. M. 5, 215.—
    (δ).
    With de:

    de maleficio,

    Cic. Rosc. Am. 41, 119; so id. ib. 42, 123; Tac. A. 14, 59; cf. supra, a fin.
    b.
    Part. perf.: confessus, a, um, in a pass. signif.: aes, Lex XII. Tab. ap. Gell. 15, 13, 11, and 20, 1, 45; Dig. 42, 1, 15; v. under P. a.—Hence,
    II.
    Esp., after the Aug. per., sometimes, to reveal, manifest, make known, show.
    (α).
    With acc.:

    confessa vultibus iram,

    Ov. M. 6, 35:

    motum animi sui lacrimis,

    Quint. 6, 1, 23:

    admirationem suam plausu,

    id. 8, 3, 3; 9, 4, 39:

    cupidinem coëundi,

    id. 1, 28, 2. —
    (β).
    With acc. and inf., Quint. 1, 6, 15; 4, 2, 122; Plin. Ep. 3, 14, 3; Pall. Jun. 7, 6.—
    III.
    In eccl. writers, to confess, own, acknowledge: Christum, Prud. steph. 5, 40.— With dat.:

    tibi, Domine,

    Vulg. Psa. 137, 1:

    nomini tuo,

    id. ib. 141, 8.— Absol., Cypr. Ep. 15.— confessus, a, um, P. a.
    1.
    Act., confessing, that has acknowledged, pleaded guilty, etc.:

    reus,

    Ov. P. 2, 2, 56:

    in judicio reus,

    Dig. 48, 4, 4, § 1.— Subst.: confessi, ōrum, m., criminals who have confessed their guilt:

    de confessis supplicium sumere,

    Sall. C. 52, 36.—
    2.
    Pass., lit., acknowledged; hence, undoubted, evident, certain, incontrovertible (most freq. in the post-Aug. per.):

    ut omnes intellegant, quam improbam, quam manifestam, quam confessam rem pecuniā redimere conetur,

    Cic. Verr. 2, 3, 56, § 130:

    confessā in re,

    Plin. 7, 49, 50, § 164; 20, 11, 45, § 116.—Esp., subst.: confessum, i, n., an undoubted, certain, acknowledged thing, matter:

    a confessis transeamus ad dubiā,

    Sen. Q. N. 2, 21, 1:

    adhuc versamur in confessis,

    Quint. 7, 1, 48:

    de confessis disserere,

    Plin. 10, 49, 70, § 138 al. —Hence the phrases:

    ex confesso,

    confessedly, beyond doubt, Quint. 3, 5, 3; Sen. Ep. 76, 12:

    in confesso esse,

    to be notorious, everywhere known, id. Ben. 3, 11, 2; id. Brev. Vit. 2, 3; id. Q. N. 2, 22, 2; Vell. 2, 85, 4; Plin. 35, 8, 34, § 54; Tac. Or. 25; 27:

    vita cervis in confesso longa est,

    Plin. 8, 32, 50, § 191; Amm. 21, 1, 3:

    in confessum venire,

    to be generally acknowledged, be well known, Plin. Ep. 10, 81 (85), 8; cf.:

    ad liquidum confessumque perducere omnia,

    Quint. 5, 14, 28:

    pro confesso habere aliquid,

    Lact. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > confessi

  • 12 confessum

    confĭtĕor, fessus, 2 (arch. inf. confiterier, Plaut. Cist. 1, 3, 22), v. dep. [fateor], to acknowledge, confess, own, avow (an error, mistake, or a fact previously denied or doubted, etc., implying a sacrifice of will or a change of conviction; while fateor expresses a simple acknowledgment, and profiteor a voluntary avowal), to concede, allow, grant (class. in prose and poetry):

    quid confitetur, atque ita libenter confitetur, ut non solum fateri sed etiam profiteri videatur?

    Cic. Caecin. 9, 24; cf.: hic ego non solum confiteor, verum etiam profiteor, id. Fragm. ap. Non. p. 434, 30:

    tacendo loqui, non infitiando confiteri videbantur,

    id. Sest. 18, 40.
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    et genus et divitias meas,

    Plaut. Capt. 2, 3, 52:

    peccatum suum,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    amorem nutrici,

    Ov. M. 14, 703; cf.:

    amorem patris nutrici,

    Quint. 9, 2, 64:

    crimen,

    Curt. 6, 11, 31:

    facinus,

    id. 8, 8, 2: singula, * Cat. 86, 2: se, to make one's self known (sc. Jovem), Ov. M. 3, 2; cf.

    deam,

    Verg. A. 2, 591.—With two accs.:

    se victos, Cacs. B. C. 1, 84: se imperitum,

    Quint. 1, 10, 19:

    causam Caesaris meliorem,

    id. 5, 11, 42:

    hoc de statuis,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 149:

    summam infirmitatem de se,

    Quint. 2, 4, 28:

    de se quid voluerit,

    id. 8, 4, 23.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    hoc confiteor jure mi obtigisse,

    Ter. And. 3, 5, 1; id. Heaut. 2, 3, 97; 5, 3, 12:

    me abs te cupisse laudari aperte atque ingenue confitebar,

    Cic. Fam. 5, 2, 2; 1, 9, 18; id. N. D. 1, 7, 44; Lucr. 1, 271; 1, 826; 2, 691 al.; Quint. 2, 17, 19; 11, 1, 85; Suet. Caes. 52 et saep.—
    (γ).
    Absol.:

    ut eampse vos audistis confiterier,

    Plaut. Cist. 1, 3, 22; Ter. Heaut. 5, 3, 13; id. Phorm. 5, 9 (8), 46:

    confitentem audire Torquatum,

    Cic. Fin. 2, 7, 21; Ov. M. 2, 52; 13, 270; Curt. 6, 11, 14; Tac. A. 11, 28:

    vere,

    Ov. R. Am. 318; cf.:

    confessae manus,

    i. e. confessing defeat, id. M. 5, 215.—
    (δ).
    With de:

    de maleficio,

    Cic. Rosc. Am. 41, 119; so id. ib. 42, 123; Tac. A. 14, 59; cf. supra, a fin.
    b.
    Part. perf.: confessus, a, um, in a pass. signif.: aes, Lex XII. Tab. ap. Gell. 15, 13, 11, and 20, 1, 45; Dig. 42, 1, 15; v. under P. a.—Hence,
    II.
    Esp., after the Aug. per., sometimes, to reveal, manifest, make known, show.
    (α).
    With acc.:

    confessa vultibus iram,

    Ov. M. 6, 35:

    motum animi sui lacrimis,

    Quint. 6, 1, 23:

    admirationem suam plausu,

    id. 8, 3, 3; 9, 4, 39:

    cupidinem coëundi,

    id. 1, 28, 2. —
    (β).
    With acc. and inf., Quint. 1, 6, 15; 4, 2, 122; Plin. Ep. 3, 14, 3; Pall. Jun. 7, 6.—
    III.
    In eccl. writers, to confess, own, acknowledge: Christum, Prud. steph. 5, 40.— With dat.:

    tibi, Domine,

    Vulg. Psa. 137, 1:

    nomini tuo,

    id. ib. 141, 8.— Absol., Cypr. Ep. 15.— confessus, a, um, P. a.
    1.
    Act., confessing, that has acknowledged, pleaded guilty, etc.:

    reus,

    Ov. P. 2, 2, 56:

    in judicio reus,

    Dig. 48, 4, 4, § 1.— Subst.: confessi, ōrum, m., criminals who have confessed their guilt:

    de confessis supplicium sumere,

    Sall. C. 52, 36.—
    2.
    Pass., lit., acknowledged; hence, undoubted, evident, certain, incontrovertible (most freq. in the post-Aug. per.):

    ut omnes intellegant, quam improbam, quam manifestam, quam confessam rem pecuniā redimere conetur,

    Cic. Verr. 2, 3, 56, § 130:

    confessā in re,

    Plin. 7, 49, 50, § 164; 20, 11, 45, § 116.—Esp., subst.: confessum, i, n., an undoubted, certain, acknowledged thing, matter:

    a confessis transeamus ad dubiā,

    Sen. Q. N. 2, 21, 1:

    adhuc versamur in confessis,

    Quint. 7, 1, 48:

    de confessis disserere,

    Plin. 10, 49, 70, § 138 al. —Hence the phrases:

    ex confesso,

    confessedly, beyond doubt, Quint. 3, 5, 3; Sen. Ep. 76, 12:

    in confesso esse,

    to be notorious, everywhere known, id. Ben. 3, 11, 2; id. Brev. Vit. 2, 3; id. Q. N. 2, 22, 2; Vell. 2, 85, 4; Plin. 35, 8, 34, § 54; Tac. Or. 25; 27:

    vita cervis in confesso longa est,

    Plin. 8, 32, 50, § 191; Amm. 21, 1, 3:

    in confessum venire,

    to be generally acknowledged, be well known, Plin. Ep. 10, 81 (85), 8; cf.:

    ad liquidum confessumque perducere omnia,

    Quint. 5, 14, 28:

    pro confesso habere aliquid,

    Lact. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > confessum

  • 13 confiteor

    confĭtĕor, fessus, 2 (arch. inf. confiterier, Plaut. Cist. 1, 3, 22), v. dep. [fateor], to acknowledge, confess, own, avow (an error, mistake, or a fact previously denied or doubted, etc., implying a sacrifice of will or a change of conviction; while fateor expresses a simple acknowledgment, and profiteor a voluntary avowal), to concede, allow, grant (class. in prose and poetry):

    quid confitetur, atque ita libenter confitetur, ut non solum fateri sed etiam profiteri videatur?

    Cic. Caecin. 9, 24; cf.: hic ego non solum confiteor, verum etiam profiteor, id. Fragm. ap. Non. p. 434, 30:

    tacendo loqui, non infitiando confiteri videbantur,

    id. Sest. 18, 40.
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    et genus et divitias meas,

    Plaut. Capt. 2, 3, 52:

    peccatum suum,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    amorem nutrici,

    Ov. M. 14, 703; cf.:

    amorem patris nutrici,

    Quint. 9, 2, 64:

    crimen,

    Curt. 6, 11, 31:

    facinus,

    id. 8, 8, 2: singula, * Cat. 86, 2: se, to make one's self known (sc. Jovem), Ov. M. 3, 2; cf.

    deam,

    Verg. A. 2, 591.—With two accs.:

    se victos, Cacs. B. C. 1, 84: se imperitum,

    Quint. 1, 10, 19:

    causam Caesaris meliorem,

    id. 5, 11, 42:

    hoc de statuis,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 149:

    summam infirmitatem de se,

    Quint. 2, 4, 28:

    de se quid voluerit,

    id. 8, 4, 23.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    hoc confiteor jure mi obtigisse,

    Ter. And. 3, 5, 1; id. Heaut. 2, 3, 97; 5, 3, 12:

    me abs te cupisse laudari aperte atque ingenue confitebar,

    Cic. Fam. 5, 2, 2; 1, 9, 18; id. N. D. 1, 7, 44; Lucr. 1, 271; 1, 826; 2, 691 al.; Quint. 2, 17, 19; 11, 1, 85; Suet. Caes. 52 et saep.—
    (γ).
    Absol.:

    ut eampse vos audistis confiterier,

    Plaut. Cist. 1, 3, 22; Ter. Heaut. 5, 3, 13; id. Phorm. 5, 9 (8), 46:

    confitentem audire Torquatum,

    Cic. Fin. 2, 7, 21; Ov. M. 2, 52; 13, 270; Curt. 6, 11, 14; Tac. A. 11, 28:

    vere,

    Ov. R. Am. 318; cf.:

    confessae manus,

    i. e. confessing defeat, id. M. 5, 215.—
    (δ).
    With de:

    de maleficio,

    Cic. Rosc. Am. 41, 119; so id. ib. 42, 123; Tac. A. 14, 59; cf. supra, a fin.
    b.
    Part. perf.: confessus, a, um, in a pass. signif.: aes, Lex XII. Tab. ap. Gell. 15, 13, 11, and 20, 1, 45; Dig. 42, 1, 15; v. under P. a.—Hence,
    II.
    Esp., after the Aug. per., sometimes, to reveal, manifest, make known, show.
    (α).
    With acc.:

    confessa vultibus iram,

    Ov. M. 6, 35:

    motum animi sui lacrimis,

    Quint. 6, 1, 23:

    admirationem suam plausu,

    id. 8, 3, 3; 9, 4, 39:

    cupidinem coëundi,

    id. 1, 28, 2. —
    (β).
    With acc. and inf., Quint. 1, 6, 15; 4, 2, 122; Plin. Ep. 3, 14, 3; Pall. Jun. 7, 6.—
    III.
    In eccl. writers, to confess, own, acknowledge: Christum, Prud. steph. 5, 40.— With dat.:

    tibi, Domine,

    Vulg. Psa. 137, 1:

    nomini tuo,

    id. ib. 141, 8.— Absol., Cypr. Ep. 15.— confessus, a, um, P. a.
    1.
    Act., confessing, that has acknowledged, pleaded guilty, etc.:

    reus,

    Ov. P. 2, 2, 56:

    in judicio reus,

    Dig. 48, 4, 4, § 1.— Subst.: confessi, ōrum, m., criminals who have confessed their guilt:

    de confessis supplicium sumere,

    Sall. C. 52, 36.—
    2.
    Pass., lit., acknowledged; hence, undoubted, evident, certain, incontrovertible (most freq. in the post-Aug. per.):

    ut omnes intellegant, quam improbam, quam manifestam, quam confessam rem pecuniā redimere conetur,

    Cic. Verr. 2, 3, 56, § 130:

    confessā in re,

    Plin. 7, 49, 50, § 164; 20, 11, 45, § 116.—Esp., subst.: confessum, i, n., an undoubted, certain, acknowledged thing, matter:

    a confessis transeamus ad dubiā,

    Sen. Q. N. 2, 21, 1:

    adhuc versamur in confessis,

    Quint. 7, 1, 48:

    de confessis disserere,

    Plin. 10, 49, 70, § 138 al. —Hence the phrases:

    ex confesso,

    confessedly, beyond doubt, Quint. 3, 5, 3; Sen. Ep. 76, 12:

    in confesso esse,

    to be notorious, everywhere known, id. Ben. 3, 11, 2; id. Brev. Vit. 2, 3; id. Q. N. 2, 22, 2; Vell. 2, 85, 4; Plin. 35, 8, 34, § 54; Tac. Or. 25; 27:

    vita cervis in confesso longa est,

    Plin. 8, 32, 50, § 191; Amm. 21, 1, 3:

    in confessum venire,

    to be generally acknowledged, be well known, Plin. Ep. 10, 81 (85), 8; cf.:

    ad liquidum confessumque perducere omnia,

    Quint. 5, 14, 28:

    pro confesso habere aliquid,

    Lact. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > confiteor

  • 14 fero

    fĕro, tuli, latum, ferre (ante-class. redupl. form in the tempp. perff.:

    tetuli,

    Plaut. Am. 2, 2, 84; 168; id. Men. 4, 2, 25; 66; id. Rud. prol. 68: tetulisti, Att. and Caecil. ap. Non. 178, 17 sq.:

    tetulit,

    Plaut. Most. 2, 2, 40; id. Men. 2, 3, 30; Ter. And. 5, 1, 13:

    tetulerunt,

    Lucr. 6, § 672:

    tetulissem,

    Ter. And. 4, 5, 13:

    tetulisse,

    Plaut. Rud. 4, 1, 2:

    tetulero,

    id. Cist. 3, 19:

    tetulerit,

    id. Poen. 3, 1, 58; id. Rud. 4, 3, 101), v. a. and n. [a wide-spread root; Sanscr. bhar-, carry, bharas, burden; Gr. pherô; Goth. bar, bairo, bear, produce, whence barn, child; Anglo-Saxon beran, whence Engl. bear, birth; cf. Curt. Gr. Etym. p. 300; Fick, Vergl. Wort. p. 135. The perf. forms, tuli, etc., from the root tul-, tol-; Sanscr. tol-jami, lift, weigh; Gr. tlênai, endure, cf. talas, talanton; Lat. tollo, tolerare, (t)latus, etc. Cf. Goth. thulan, Germ. dulden, Geduld; Anglo-Sax. tholian, suffer. Supine latum, i. e. tlatum; cf. supra; v. Curt. Gr. Etym. p. 220; Corss. Ausspr. 2, 73], to bear, carry, bring. (For syn. cf.: gero, porto, bajulo, veho; effero, infero; tolero, patior, sino, permitto, etc.)
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ferri proprie dicimus, quae quis suo corpore bajulat, portari ea, quae quis in jumento secum ducit, agi ea, quae animalia sunt,

    Dig. 50, 16, 235: oneris quidvis feret, Ter. Ph. 3, 3, 29:

    quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre,

    id. Heaut. 1, 1, 17:

    numerus eorum, qui arma ferre possent,

    Caes. B. G. 1, 29, 1:

    arma et vallum,

    Hor. Epod. 9, 13:

    sacra Junonis,

    id. S. 1, 3, 11:

    cadaver nudis humeris (heres),

    id. ib. 2, 5, 86:

    argentum ad aliquem,

    Plaut. As. 3, 3, 142; cf.:

    symbolum filio,

    id. Bacch. 2, 3, 30:

    olera et pisciculos minutos ferre obolo in cenam seni,

    Ter. And. 2, 2, 32; cf.:

    vina et unguenta et flores,

    Hor. C. 2, 3, 14:

    discerpta ferentes Memora gruis,

    id. S. 2, 8, 86; cf.:

    talos, nucesque sinu laxo,

    id. ib. 2, 3, 172:

    in Capitolium faces,

    Cic. Lael. 11, 37:

    iste operta lectica latus per oppidum est ut mortuus,

    id. Phil. 2, 41, 106:

    lectica in Capitolium latus est,

    Suet. Claud. 2:

    circa judices latus (puer),

    Quint. 6, 1, 47:

    prae se ferens (in essedo) Darium puerum,

    Suet. Calig. 19.— Poet. with inf.:

    natum ad Stygios iterum fero mergere fontes,

    Stat. Ach. 1, 134.—Prov.:

    ferre aliquem in oculis, or simply oculis,

    i. e. to hold dear, love exceedingly, Cic. Phil. 6, 4, 11; id. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; Q. Cic. Fam. 16, 27, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of motion predominating, to set in motion, esp. to move onward quickly or rapidly, to bear, lead, conduct, or drive away; with se or mid. (so esp. freq.), to move or go swiftly, to haste, speed, betake one's self; and of things, to flow, mount, run down.
    (α).
    Act.:

    ubi in rapidas amnis dispeximus undas: Stantis equi corpus transvorsum ferre videtur Vis, et in advorsum flumen contrudere raptim: Et, quocumque oculos trajecimus, omnia ferri Et fluere assimili nobis ratione videntur,

    Lucr. 4, 422 sq.:

    ubi cernimus alta Exhalare vapore altaria, ferreque fumum,

    to send up, id. 3, 432; cf.:

    vis ut vomat ignes, Ad caelumque ferat flammai fulgura rursum,

    id. 1, 725; and:

    caelo supinas si tuleris manus,

    raisest, Hor. C. 3, 23, 1:

    te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit aestuosis,

    id. ib. 2, 7, 16; cf.:

    ire, pedes quocumque ferent,

    id. Epod. 16, 21; and:

    me per Aegaeos tumultus Aura feret,

    id. C. 3, 29, 64:

    signa ferre,

    to put the standards in motion, to break up, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40, 12; Liv. 10, 5, 1 al.:

    pol, si id scissem, numquam huc tetulissem pedem,

    have stirred foot, have come, Ter. And. 4, 5, 13:

    pedem,

    Verg. A. 2, 756; Val. Fl. 7, 112:

    gressum,

    to walk, Lucr. 4, 681; cf.:

    agiles gressus,

    Sil. 3, 180:

    vagos gradus,

    Ov. M. 7, 185:

    vestigia,

    Sil. 9, 101:

    vagos cursus,

    id. 9, 243.— Absol.:

    quo ventus ferebat,

    bore, drove, Caes. B. G. 3, 15, 3:

    interim, si feret flatus, danda sunt vela,

    Quint. 10, 3, 7:

    itinera duo, quae extra murum ad portum ferebant,

    led, Caes. B. C. 1, 27, 4:

    pergit ad speluncam, si forte eo vestigia ferrent,

    Liv. 1, 7, 6.—Prov.:

    in silvam ligna ferre,

    to carry coals to Newcastle, Hor. S. 1, 10, 34.—
    (β).
    With se or mid., to move or go swiftly, to hasten, rush:

    cum ipsa paene insula mihi sese obviam ferre vellet,

    to meet, Cic. Planc. 40, 96; cf.:

    non dubitaverim me gravissimis tempestatibus obvium ferre,

    id. Rep. 1, 4:

    hinc ferro accingor rursus... meque extra tecta ferebam,

    Verg. A. 2, 672; 11, 779:

    grassatorum plurimi palam se ferebant,

    Suet. Aug. 32.—Of things as subjects:

    ubi forte ita se tetulerunt semina aquarum,

    i. e. have collected themselves, Lucr. 6, 672.—Mid.:

    ad eum omni celeritate et studio incitatus ferebatur,

    proceeded, Caes. B. C. 3, 78, 2:

    alii aliam in partem perterriti ferebantur,

    betook themselves, fled, id. B. G. 2, 24, 3:

    (fera) supra venabula fertur,

    rushes, springs, Verg. A. 9, 553:

    huc juvenis nota fertur regione viarum,

    proceeds, id. ib. 11, 530:

    densos fertur moribundus in hostes,

    rushes, id. ib. 2, 511:

    quocumque feremur, danda vela sunt,

    Cic. Or. 23, 75; cf.:

    non alto semper feremur,

    Quint. 12, 10, 37:

    ego, utrum Nave ferar magna an parva, ferar unus et idem,

    Hor. Ep. 2, 2, 200:

    non tenui ferar Penna biformis per liquidum aethera Vates,

    fly, id. C. 2, 20, 1.—Of inanimate subjects:

    (corpuscula rerum) ubi tam volucri levitate ferantur,

    move, Lucr. 4, 195; cf.:

    quae cum mobiliter summa levitate feruntur,

    id. 4, 745; cf.:

    tellus neque movetur et infima est, et in eam feruntur omnia nutu suo pondera,

    Cic. Rep. 6, 17 fin.:

    Rhenus longo spatio per fines Nantuatium, etc.... citatus fertur,

    flows, Caes. B. G. 4, 10, 3; cf. Hirt. B. [p. 738] G. 8, 40, 3:

    ut (flamma) ad caelum usque ferretur,

    ascended, arose, Suet. Aug. 94.—

    Rarely ferre = se ferre: quem procul conspiciens ad se ferentem pertimescit,

    Nep. Dat. 4 fin.
    2.
    To carry off, take away by force, as a robber, etc.: to plunder, spoil, ravage:

    alii rapiunt incensa feruntque Pergama,

    Verg. A. 2, 374:

    postquam te (i. e. exstinctum Daphnin) fata tulerunt,

    snatched away, id. E. 5, 34. So esp. in the phrase ferre et agere, of taking booty, plundering, where ferre applies to portable things, and agere to men and cattle; v. ago.—
    3.
    To bear, produce, yield:

    plurima tum tellus etiam majora ferebat, etc.,

    Lucr. 5, 942 sq.; cf.:

    quae autem terra fruges ferre, et, ut mater, cibos suppeditare possit,

    Cic. Leg. 2, 27, 67:

    quem (florem) ferunt terrae solutae,

    Hor. C. 1, 4, 10:

    quibus jugera fruges et Cererem ferunt,

    id. ib. 3, 24, 13:

    angulus iste feret piper et thus,

    id. Ep. 1, 14, 23:

    (olea) fructum ramis pluribus feret,

    Quint. 8, 3, 10.— Absol.:

    ferundo arbor peribit,

    Cato, R. R. 6, 2.—
    4.
    Of a woman or sheanimal, to bear offspring, be pregnant:

    ignorans nurum ventrem ferre,

    Liv. 1, 34, 3;

    of animals: equa ventrem fert duodecim menses, vacca decem, ovis et capra quinque, sus quatuor,

    Varr. R. R. 2, 1, 19; cf.:

    cervi octonis mensibus ferunt partus,

    Plin. 8, 32, 50, § 112:

    nec te conceptam saeva leaena tulit,

    Tib. 3, 4, 90.— Poet.:

    quem tulerat mater claro Phoenissa Laconi,

    i. e. had borne, Sil. 7, 666.—
    5.
    To offer as an oblation:

    liba et Mopsopio dulcia melle feram,

    Tib. 1, 7, 54; so,

    liba,

    id. 1, 10, 23:

    lancesque et liba Baccho,

    Verg. G. 2, 394:

    tura superis, altaribus,

    Ov. M. 11, 577.—
    6.
    To get, receive, acquire, obtain, as gain, a reward, a possession, etc.:

    quod posces, feres,

    Plaut. Merc. 2, 3, 106; cf.: quodvis donum et praemium a me optato;

    id optatum feres,

    Ter. Eun. 5, 8, 27:

    fructus ex sese (i. e. re publica) magna acerbitate permixtos tulissem,

    Cic. Planc. 38, 92:

    partem praedae,

    id. Rosc. Am. 37, 107:

    ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema,

    Juv. 13, 105:

    coram rege sua de paupertate tacentes Plus poscente ferent,

    Hor. Ep. 1, 17, 44.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bear, carry, bring:

    satis haec tellus morbi caelumque mali fert,

    bears, contains, Lucr. 6, 663;

    veterrima quaeque, ut ea vina, quae vetustatem ferunt, esse debent suavissima,

    which carry age, are old, Cic. Lael. 19, 67:

    scripta vetustatem si modo nostra ferent,

    will have, will attain to, Ov. Tr. 5, 9, 8:

    nomen alicujus,

    to bear, have, Cic. Off. 3, 18, 74; cf.:

    insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,

    Hor. Ep. 1, 6, 15:

    nomen,

    Suet. Aug. 101; id. Calig. 47:

    cognomen,

    id. Aug. 43; id. Galb. 3; cf.:

    ille finis Appio alienae personae ferendae fuit,

    of bearing an assumed character, Liv. 3, 36, 1:

    Archimimus personam ejus ferens,

    personating, Suet. Vesp. 19; cf.

    also: (Garyophyllon) fert et in spinis piperis similitudinem,

    Plin. 12, 7, 15, § 30: fer mi auxilium, bring assistance, aid, help, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 29 (Trag. v. 50 ed. Vahl.); cf.:

    alicui opem auxiliumque ferre,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    auxilium alicui,

    Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; Cic. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13, 5; 4, 12, 5; Hor. Epod. 1, 21 et saep.: opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 86 ed. Vahl.):

    opem alicui,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 23; Ter. And. 3, 1, 15; id. Ad. 3, 4, 41; Cic. Rab. Perd. 1, 3 (with succurrere saluti); id. Fin. 2, 35, 118 (with salutem); id. Fam. 5, 4, 2:

    subsidium alicui,

    Caes. B. G. 2, 26, 2:

    condicionem,

    to proffer, id. ib. 4, 11, 3; cf. Cic. Rosc. Am. 11, 30:

    Coriolanus ab sede sua cum ferret matri obviae complexum,

    offered, Liv. 2, 40, 5:

    si qua fidem tanto est operi latura vetustas,

    will bring, procure, Verg. A. 10, 792:

    ea vox audita laborum Prima tulit finem,

    id. ib. 7, 118: suspicionem falsam, to entertain suspicion, Enn. ap. Non. 511, 5 (Trag. v. 348 ed. Vahl.).—
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) To move, to bring, lead, conduct, drive, raise:

    quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,

    Hor. Ep. 2, 1, 177; so,

    animi quaedam ingenita natura... recta nos ad ea, quae conveniunt causae, ferant,

    Quint. 5, 10, 123; cf. absol.:

    nisi illud, quod eo, quo intendas, ferat deducatque, cognoris,

    Cic. de Or. 1, 30, 135:

    exstincti ad caelum gloria fertur,

    Lucr. 6, 8; cf.:

    laudibus aliquem in caelum ferre,

    to extol, praise, Cic. Fam. 10, 26, 2; cf. id. Rep. 1, 43; Quint. 10, 1, 99; Suet. Otho, 12; id. Vesp. 6:

    eam pugnam miris laudibus,

    Liv. 7, 10, 14; cf.:

    saepe rem dicendo subiciet oculis: saepe supra feret quam fieri possit,

    wilt exalt, magnify, Cic. Or. 40, 139:

    ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

    Liv. 4, 5, 6:

    ferre in majus vero incertas res fama solet,

    id. 21, 32, 7:

    crudelitate et scelere ferri,

    to be impelled, carried away, Cic. Clu. 70, 199:

    praeceps amentia ferebare,

    id. Verr. 2, 5, 46, § 121; cf.:

    ferri avaritia,

    id. Quint. 11, 38:

    orator suo jam impetu fertur,

    Quint. 12 praef. §

    3: eloquentia, quae cursu magno sonituque ferretur,

    Cic. Or. 28, 97; cf.:

    (eloquentia) feratur non semitis sed campis,

    Quint. 5, 14, 31:

    oratio, quae ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112; cf.:

    quae (historia) currere debet ac ferri,

    id. 9, 4, 18; so often: animus fert (aliquem aliquo), the mind moves one to any thing:

    quo cujusque animus fert, eo discedunt,

    Sall. J. 54, 4; cf.:

    milites procurrentes consistentesque, quo loco ipsorum tulisset animus,

    Liv. 25, 21, 5; and:

    qua quemque animus fert, effugite superbiam regiam,

    id. 40, 4, 14:

    si maxime animus ferat,

    Sall. C. 58, 6; cf. Ov. M. 1, 775.—With an object-clause, the mind moves one to do any thing, Ov. M. 1, 1; Luc. 1, 67; Suet. Otho, 6; cf.

    also: mens tulit nos ferro exscindere Thebas,

    Stat. Th. 4, 753.—
    2.
    (Acc. to I. B. 2.) To carry off, take away:

    omnia fert aetas, animum quoque,

    Verg. E. 9, 51:

    postquam te fata tulerunt,

    id. ib. 5, 34:

    invida Domitium fata tulere sibi,

    Anthol. Lat. 4, 123, 8;

    like efferre,

    to carry forth to burial, Ov. Tr. 1, 3, 89.—
    3.
    (Acc. to I. B. 3.) To bear, bring forth, produce:

    haec aetas prima Athenis oratorem prope perfectum tulit,

    Cic. Brut. 12, 45:

    aetas parentum, pejor avis, tulit Nos nequiores,

    Hor. C. 3, 6, 46:

    Curium tulit et Camillum Saeva paupertas,

    id. ib. 1, 12, 42.—
    4.
    (Acc. to I. B. 6.) To bear away, to get, obtain, receive:

    Cotta et Sulpicius omnium judicio facile primas tulerunt,

    Cic. Brut. 49, 183:

    palmam,

    to carry off, win, id. Att. 4, 15, 6:

    victoriam ex inermi,

    to gain, Liv. 39, 51, 10; 2, 50, 2; 8, 8, 18:

    gratiam et gloriam annonae levatae,

    id. 4, 12, 8:

    maximam laudem inter suos,

    Caes. B. G. 6, 21, 4:

    centuriam, tribus,

    i. e. to get their votes, Cic. Planc. 20, 49; 22, 53; id. Phil. 2, 2, 4:

    suffragia,

    Suet. Caes. 13 (diff. from 8. a.):

    responsum ab aliquo,

    to receive, Cic. Cat. 1, 8, 19; Caes. B. G. 6, 4 fin.:

    repulsam a populo,

    Cic. Tusc. 5, 19, 54:

    repulsam,

    id. de Or. 2, 69 fin.; id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19 al.: calumniam, i. e. to be convicted of a false accusation, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:

    ita ut filius partem dimidiam hereditatis ferat,

    Gai. Inst. 3, 8:

    singulas portiones,

    id. ib. 3, 16; 61.—
    5.
    To bear, support any thing unpleasant; or pregn., to suffer, tolerate, endure.
    a.
    To bear in any manner.
    (α).
    With acc.: servi injurias nimias aegre ferunt, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    (onus senectutis) modice ac sapienter sicut omnia ferre,

    Cic. de Sen. 1, 2:

    aegre ferre repulsam consulatus,

    id. Tusc. 4, 17, 40:

    hoc moderatiore animo ferre,

    id. Fam. 6, 1, 6:

    aliquid toleranter,

    id. ib. 4, 6, 2:

    clementer,

    id. Att. 6, 1, 3:

    quod eo magis ferre animo aequo videmur, quia, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 48, § 126:

    ut tu fortunam, sic nos te, Celse, feremus,

    Hor. Ep. 1, 8, 17.—
    (β).
    With an object-clause:

    ut si quis aegre ferat, se pauperem esse,

    take it ill, Cic. Tusc. 4, 27, 59:

    hoc ereptum esse, graviter et acerbe ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    quomodo ferant veterani, exercitum Brutum habere,

    id. Phil. 10, 7, 15.—
    (γ).
    With de:

    de Lentulo scilicet sic fero, ut debeo,

    Cic. Att. 4, 6, 1:

    quomodo Caesar ferret de auctoritate perscripta,

    id. ib. 5, 2, 3:

    numquid moleste fers de illo, qui? etc.,

    id. ib. 6, 8, 3.—
    (δ).
    Absol.:

    sin aliter acciderit, humaniter feremus,

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    si mihi imposuisset aliquid, animo iniquo tulissem,

    id. ib. 15, 26, 4.—
    b. (α).
    With acc.: quis hanc contumeliam, quis hoc imperium, quis hanc servitutem ferre potest? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    qui potentissimorum hominum contumaciam numquam tulerim, ferrem hujus asseclae?

    Cic. Att. 6, 3, 6:

    cujus desiderium civitas ferre diutius non potest,

    id. Phil. 10, 10, 21:

    cogitandi non ferebat laborem,

    id. Brut. 77, 268:

    unum impetum nostrorum,

    Caes. B. G. 3, 19, 3:

    vultum atque aciem oculorum,

    id. ib. 1, 39, 1:

    cohortatio gravior quam aures Sulpicii ferre didicissent,

    to hear unmoved, Cic. Phil. 9, 4, 9:

    vultum,

    Hor. S. 1, 6, 121:

    multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit,

    id. A. P. 413:

    spectatoris fastidia,

    id. Ep. 2, 1, 215:

    fuisse (Epaminondam) patientem suorumque injurias ferentem civium,

    Nep. Epam. 7.—Of personal objects:

    quem ferret, si parentem non ferret suum?

    brook, Ter. Heaut. 1, 2, 28:

    optimates quis ferat, qui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 33:

    vereor, ut jam nos ferat quisquam,

    Quint. 8, 3, 25:

    an laturi sint Romani talem regem,

    id. 7, 1, 24:

    quis enim ferat puerum aut adolescentulum, si, etc.,

    id. 8, 5, 8.—
    (β).
    With an object-clause:

    ferunt aures hominum, illa... laudari,

    Cic. de Or. 2, 84, 344:

    non feret assiduas potiori te dare noctes,

    Hor. Epod. 15, 13; Ov. M. 2, 628:

    illa quidem in hoc opere praecipi quis ferat?

    Quint. 11, 3, 27; 11, 1, 69:

    servo nubere nympha tuli,

    Ov. H. 5, 12; cf.:

    alios vinci potuisse ferendum est,

    id. M. 12, 555. —
    (γ).
    With quod:

    quod rapta, feremus, dummodo reddat eam,

    Ov. M. 5, 520:

    illud non ferendum, quod, etc.,

    Quint. 11, 3, 131. —
    6.
    With the access, notion of publicity, to make public, to disclose, show, exhibit:

    eum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 14, 34; cf.:

    laetitiam apertissime tulimus omnes,

    id. Att. 14, 13, 2:

    neque id obscure ferebat nec dissimulare ullo modo poterat,

    id. Clu. 19, 54:

    haud clam tulit iram adversus praetorem,

    Liv. 31, 47, 4; cf.:

    tacite ejus verecundiam non tulit senatus, quin, etc.,

    id. 5, 28, 1.—
    b.
    Prae se ferre, to show, manifest, to let be seen, to declare:

    cujus rei tantae facultatem consecutum esse me, non profiteor: secutum me esse, prae me fero,

    Cic. N. D. 1, 5, 12:

    noli, quaeso, prae te ferre, vos plane expertes esse doctrinae,

    id. ib. 2, 18, 47:

    non mediocres terrores... prae se fert et ostentat,

    id. Att. 2, 23, 3:

    hanc virtutem prae se ferunt,

    Quint. 2, 13, 11:

    liberalium disciplinarum prae se scientiam tulit,

    id. 12, 11, 21:

    magnum animum (verba),

    id. 11, 1, 37.—Of inanim. and abstr. subjects:

    (comae) turbatae prae se ferre aliquid affectus videntur,

    Quint. 11, 3, 148:

    oratio prae se fert felicissimam facilitatem,

    id. 10, 1, 11.—
    7.
    Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate:

    haec omnibus ferebat sermonibus,

    Caes. B. C. 2, 17, 2:

    alii alia sermonibus ferebant Romanos facturos,

    Liv. 33, 32, 3:

    ferte sermonibus et multiplicate fama bella,

    id. 4, 5, 6:

    patres ita fama ferebant, quod, etc.,

    id. 23, 31, 13; cf. with acc.:

    hascine propter res maledicas famas ferunt,

    Plaut. Trin. 1, 2, 149:

    famam,

    id. Pers. 3, 1, 23:

    fama eadem tulit,

    Tac. A. 1, 5; cf. id. ib. 15, 60:

    nec aliud per illos dies populus credulitate, prudentes diversa fama, tulere,

    talk about, id. ib. 16, 2:

    inimici famam non ita, ut nata est, ferunt,

    Plaut. Pers. 3, 1, 23:

    quod fers, cedo,

    tell, say, Ter. Ph. 5, 6, 17:

    nostra (laus) semper feretur et praedicabitur, etc.,

    Cic. Arch. 9, 21.—With an object-clause:

    cum ipse... acturum se id per populum aperte ferret,

    Liv. 28, 40, 2; id. ib. §

    1: saepe homines morbos magis esse timendos ferunt quam Tartara leti,

    Lucr. 3, 42:

    Prognen ita velle ferebat,

    Ov. M. 6, 470; 14, 527:

    ipsi territos se ferebant,

    Tac. H. 4, 78; id. A. 4, 58; 6, 26 (32); cf.:

    mihi fama tulit fessum te caede procubuisse, etc.,

    Verg. A. 6, 503:

    commentarii ad senatum missi ferebant, Macronem praesedisse, etc.,

    Tac. A. 6, 47 (53).—
    b.
    Ferunt, fertur, feruntur, etc., they relate, tell, say; it is said, it appears, etc.—With inf.:

    quin etiam Xenocratem ferunt, cum quaereretur ex eo, etc... respondisse, etc.,

    Cic. Rep. 1, 2:

    fuisse quendam ferunt Demaratum, etc.,

    id. ib. 2, 19:

    quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse,

    id. N. D. 3, 23, 57; Hor. C. 3, 17, 2:

    homo omnium in dicendo, ut ferebant, accrrimus et copiosissimus,

    Cic. de Or. 1, 11, 45:

    Ceres fertur fruges... mortalibus instituisse,

    Lucr. 5, 14:

    in Syria quoque fertur item locus esse, etc.,

    id. 6, 755:

    is Amulium regem interemisse fertur,

    Cic. Rep. 2, 3:

    qui in contione dixisse fertur,

    id. ib. 2, 10 fin.:

    quam (urbem) Juno fertur terris omnibus unam coluisse,

    Verg. A. 1, 15:

    non sat idoneus Pugnae ferebaris,

    you were accounted, held, Hor. C. 2, 19, 27:

    si ornate locutus est, sicut fertur et mihi videtur,

    Cic. de Or. 1, 11, 49; cf.: cum quaestor ex Macedonia venissem Athenas florente [p. 739] Academia, ut temporibus illis ferebatur, id. ib. § 45.—
    c.
    To give out, to pass off a person or thing by any name or for any thing; and, in the pass., to pass for any thing, to pass current:

    hunc (Mercurium) omnium inventorem artium ferunt,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    ut Servium conditorem posteri fama ferrent,

    Liv. 1, 42, 4:

    qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,

    set himself up for, boast, Vell. 1, 11, 1:

    avum M. Antonium, avunculum Augustum ferens,

    boasting of, Tac. A. 2, 43; cf.:

    qui ingenuum se et Lachetem mutato nomine coeperat ferre,

    Suet. Vesp. 23:

    ante Periclem, cujus scripta quaedam feruntur,

    Cic. Brut. 7, 27 (quoted paraphrastically, Quint. 3, 1, 12): sub nomine meo libri ferebantur artis rhetoricae, Quint. prooem. 7; cf.:

    cetera, quae sub nomine meo feruntur,

    id. 7, 2, 24; Suet. Caes. 55; id. Aug. 31; id. Caes. 20:

    multa ejus (Catonis) vel provisa prudenter vel acta constanter vel responsa acute ferebantur,

    Cic. Lael. 2, 6:

    qua ex re in pueritia nobilis inter aequales ferebatur,

    Nep. Att. 1, 3.—
    8.
    Polit. and jurid. t. t.
    a.
    Suffragium or sententiam, to give in one's vote, to vote, Varr. R. R. 3, 2, 1; cf.:

    ferunt suffragia,

    Cic. Rep. 1, 31; id. Fam. 11, 27, 7:

    de quo foedere populus Romanus sententiam non tulit,

    id. Balb. 15, 34; cf.:

    de quo vos (judices) sententiam per tabellam feretis,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 104;

    so of the voting of judges,

    id. Clu. 26, 72;

    of senators: parcite, ut sit qui in senatu de bello et pace sententiam ferat,

    id. Verr. 2, 2, 31, § 76; cf. id. Fam. 11, 21, 2.—
    b.
    Legem (privilegium, rogationem) ad populum, or absol., to bring forward or move a proposition, to propose a law, etc.:

    perniciose Philippus in tribunatu, cum legem agrariam ferret, etc.,

    Cic. Off. 2, 21, 73; cf. id. Sull. 23, 65:

    quae lex paucis his annis lata esset,

    id. Corn. 1, 3 (vol. xi. p. 10 B. and K.):

    familiarissimus tuus de te privilegium tulit, ut, etc.,

    id. Par. 4, 32:

    Sullam illam rogationem de se nolle ferri (shortly before: Lex ferri coepta),

    id. Sull. 23, 65:

    rogationem de aliquo, contra or in aliquem, ad populum, ad plebem,

    id. Balb. 14, 33; id. Clu. 51, 140; id. Brut. 23, 89; Caes. B. C. 3, 1, 4; Liv. 33, 25, 7:

    nescis, te ipsum ad populum tulisse, ut, etc.,

    proposed a bill, Cic. Phil. 2, 43, 100:

    ut P. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem, vellentne, etc.,

    id. Fin. 2, 16, 54; cf. Liv. 33, 25, 6:

    quod Sulla ipse ita tulit de civitate, ut, etc.,

    Cic. Caecin. 35, 102:

    nihil de judicio ferebat,

    id. Sull. 22, 63:

    cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus,

    id. Att. 7, 6, 2.— Impers.:

    lato ut solet ad populum, ut equum escendere liceret,

    Liv. 23, 14, 2. —
    c.
    Judicem, said of the plaintiff, to offer or propose to the defendant as judge:

    quem ego si ferrem judicem, refugere non deberet,

    Cic. Rosc. Com. 15, 45; id. de Or. 2, 70, 285.—Hence, judicem alicui, in gen., to propose a judge to, i. e. to bring a suit against, to sue a person:

    se iterum ac saepius judicem illi ferre,

    Liv. 3, 57, 5; 3, 24, 5; 8, 33, 8.—
    9.
    Mercant. t. t., to enter, to set or note down a sum in a book:

    quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit, quam Verres illi expensum tulerit, etc.,

    i. e. has set down as paid, has paid, Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100 sq., v. expendo.—
    10.
    Absol., of abstr. subjects, to require, demand, render necessary; to allow, permit, suffer:

    ita sui periculi rationes ferre ac postulare,

    Cic. Verr. 2, 5, 40, § 105; cf.:

    gravioribus verbis uti, quam natura fert,

    id. Quint. 18, 57: quid ferat Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. 203 ed. Vahl.):

    quamdiu voluntas Apronii tulit,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

    ut aetas illa fert,

    as is usual at that time of life, id. Clu. 60, 168:

    ad me, ut tempora nostra, non ut amor tuus fert, vere perscribe,

    id. Q. Fr. 1, 4, 5:

    quod ita existimabam tempora rei publicae ferre,

    id. Pis. 2, 5:

    si ita commodum vestrum fert,

    id. Agr. 2, 28, 77:

    prout Thermitani hominis facultates ferebant,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    si vestra voluntas feret,

    if such be your pleasure, id. de Imp. Pomp. 24, 70:

    ut opinio et spes et conjectura nostra fert,

    according to our opinion, hope, and belief, id. Att. 2, 25, 2:

    ut mea fert opinio,

    according to my opinion, id. Clu. 16, 46: si occasio tulerit, if occasion require, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

    dum tempus ad eam rem tulit, sivi, animum ut expleret suum,

    Ter. And. 1, 2, 17: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu perspicies, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    id. Rep. 6, 18.— Impers.:

    sociam se cujuscumque fortunae, et, si ita ferret, comitem exitii promittebat (sc. res or fortuna),

    Tac. A. 3, 15; so,

    si ita ferret,

    id. H. 2, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > fero

  • 15 ostendo

    ostendo, di, sum, and tum (ostensus, Varr. ap. Prisc. p. 892 P.; Luc. 2, 192: ostentus, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45; Pac. and Varr. ap. Prisc. l. l.; Tac. H. 1, 78:

    ostensurus,

    Suet. Ner. 13; App. ap. Prisc. p. 892 P.:

    ostenturus,

    Cato, Or. 52, 2; v. also the apoc. form: ostende ostendam, ut permultis aliis exemplis ejus generis manifestum est, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.; perh. used by Cato, v. Müll. ad loc., and cf. the letter E), v. a. [obs-tendo], to stretch out or spread before one; hence, to expose to view, to show, exhibit, display (syn.: monstro, exhibeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    Ostendo manus, Plaut. Ep. 5, 2, 17:

    os suum populo Romano ostendere audet,

    Cic. Verr. 2, 1, 1, § 1:

    pectora,

    Sil. 2, 669:

    umeros,

    Verg. A. 5, 376:

    dentem,

    Suet. Vesp. 5:

    se,

    to show one's self, appear, Ter. Hec. 4, 4, 5:

    aciem,

    to display, Liv. 29, 7:

    equites sese ostendunt,

    show themselves, appear, Caes. B. C. 1, 63. —
    2.
    Transf.:

    vocem,

    to make heard, Phaedr. 1, 13, 9.—
    B.
    In partic., to lay open, expose ( poet.):

    Aquiloni glaebas,

    Verg. G. 2, 261:

    lucos Phoebo,

    Stat. Th. 6, 90:

    ager qui soli ostentus erit,

    Cato, R. R. 6, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to show, disclose, exhibit, manifest: ille dies cum gloriā maximā sese nobis ostendat, Enn. ap. Prisc. p. 880 P. (Ann. v. 384 Vahl.):

    non ego illi extemplo ita meum ostendam sensum,

    Plaut. Most. 5, 1, 21:

    verum hoc facto sese ostendit,

    he has exposed himself, id. As. 5, 2, 12:

    sententiam,

    Ter. Heaut. 2, 1, 7:

    potestatem,

    id. Eun. 5, 8, 3:

    spem, metum,

    i. e. to promise, threaten, Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75 et saep.—With two acc.:

    aliquem nocentem,

    Plin. Ep. 3, 9, 2; cf. Tit. ap. Gell. 2, 27, 5.—Mid., to show itself, appear:

    nisi cum major spes ostenderetur,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To show, express, indicate by speech or signs; to give to understand, to declare, say, tell, make known, etc. (syn.: indico, declaro, significo).—With acc.:

    illud ostendit,

    Cic. Att. 1, 1, 4.—With obj. - or rel.-clause:

    ostendit se cum rege colloqui velle,

    Nep. Con. 3, 2:

    quid sui consilii sit, ostendit,

    Caes. B. G. 1, 21; cf. id. ib. 5, 2, 3.— Absol.:

    ut ostendimus supra,

    as we showed above, Nep. Ages. 1, 5:

    sed aliter, atque ostenderam, facio,

    Cic. Fam. 2, 3, 2:

    signum est per quod ostenditur idonea perficiendi facultas esse quaesita,

    Auct. Her. 2, 4, 6:

    primum ostendendum est,

    id. ib. 2, 16, 23.—
    2.
    To hold up conspicuously, flourish (ironically):

    sed quaedam mihi magnifica et praeclara ejus defensio ostenditur,

    Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1.—Hence, osten-tus, a, um, P. a.
    A.
    Exposed (ante-class.):

    ager soli ostentus,

    Cato, R. R. 6, 2; so id. ib. 6, 4; Varr. R. R. 1, 24, 1; 1, 25.—
    B.
    Subst.: ostentum, i, n.
    1.
    Lit., a prodigy, wonder, that announces something about to happen, a portent (class.;

    syn.: monstrum, portentum): praedictiones vero et praesensiones rerum futurarum quid aliud declarant, nisi hominibus ea, quae futura sunt, ostendi, monstrari, portendi, praedici? ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur,

    Cic. N. D. 2, 3, 7; cf. id. Div. 1, 42, 93; id. Verr. 2, 4, 49, § 108; Suet. Caes. 32.—
    2.
    Transf., a wondrous thing, prodigy: scis Appium ostenta facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 4:

    ostenti prorsus genus,

    Just. 10, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ostendo

  • 16 testo

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testo

  • 17 testor

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testor

  • 18 appāreō (ad-p-)

        appāreō (ad-p-) uī, itūrus, ēre,    to appear, come in sight, make an appearance: ille nusquam apparet, T.: Apparent rari nantes, are seen, V.: huic questioni, at this trial: in his (subselliis): de sulcis, O. — Esp., to be evident, be apparent, be visible, be seen, show oneself, be in public: fac sis nunc promissa adpareant, T.: ubi campus Leontinus appareat, what there is to show for: nihil apparet in eo ingenuum: (iambus) apparet rarus, occurs, H.: apparet vetus cicatrix, O.: Rebus angustis Fortis appare, show thyself, H.: non apparere labores Nostros, are not appreciated, H. — Fig.: res adparet, is plain, T.: apparuit causa plebi, the reason was clear, L.: apparebat atrox cum plebe certamen, was evidently on hand, L.: ut ad quandam rationem vivendi (membra) data esse appareant.—Impers., with subj clause, it is evident, is manifest: cui non apparere, id actum esse, ut, etc., L.: adparet servom hunc esse domini pauperis, T.: quid senserit apparet in libro, etc.: Nec apparet cur, etc., H.: quas impendere iam apparebat omnibus, N. — To appear as servant, attend, serve: sacerdotes diis apparento, lictores consulibus, L.: septem annos Philippo, N.: Iovis ad solium, V.

    Latin-English dictionary > appāreō (ad-p-)

  • 19 arguō

        arguō uī, ūtus, ere    [ARG-], to make known, show, prove, manifest, disclose, declare, betray: genus arguitur voltu, O.: Degeneres animos timor arguit, V.: amantem silentium Arguit, H.— Pass reflex., to betray oneself: Laudibus arguitur vini vinosus Homerus, H. — To accuse, complain of, inform against, charge, blame, denounce: servos: ambigue dictum, censure, H.: quid arguis? What is your accusation?: ea culpa quam arguo, L.: facinoris: sceleris: culpae regem, L.: occupandae rei p. argui, Ta.: me timoris, V.: te hoc crimine: quo (crimine) argui posset, N.: id quod me arguis: de quibus verbo: civīs Romanos necatos esse: pulsum (me esse), V.: me patrium temerasse cubile Arguit, O.: animalia mensis Arguit imponi, censured the practice, O.: occidisse patrem arguitur.
    * * *
    arguere, argui, argutus V TRANS
    prove, argue, allege; disclose; accuse, complain of, charge, blame, convict

    Latin-English dictionary > arguō

  • 20 ferō

        ferō tulī (tetulī, T., Ct.), lātus, ferre    [1 FER-; TAL-], to bear, carry, support, lift, hold, take up: aliquid, T.: arma, Cs.: sacra Iunonis, H.: cadaver umeris, H.: Pondera tanta, O.: oneri ferendo est, able to carry, O.: pedes ferre recusant Corpus, H.: in Capitolium faces: ventrem ferre, to be pregnant, L.: (eum) in oculis, to hold dear.—To carry, take, fetch, move, bear, lead, conduct, drive, direct: pisciculos obolo in cenam seni, T.: Caelo supinas manūs, raisest, H.: ire, pedes quocumque ferent, H.: opertā lecticā latus per oppidum: signa ferre, put in motion, i. e. march, Cs.: huc pedem, come, T.: pedem, stir, V.: ferunt sua flamina classem, V.: vagos gradūs, O.: mare per medium iter, pursue, V.: quo ventus ferebat, drove, Cs.: vento mora ne qua ferenti, i. e. when it should blow, V.: itinera duo, quae ad portum ferebant, led, Cs.: si forte eo vestigia ferrent, L.: corpus et arma tumulo, V.—Prov.: In silvam non ligna feras, coals to Newcastle, H.—With se, to move, betake oneself, hasten, rush: mihi sese obviam, meet: me tempestatibus obvium: magnā se mole ferebat, V.: ad eum omni studio incitatus ferebatur, Cs.: alii perterriti ferebantur, fled, Cs.: pubes Fertur equis, V.: (fera) supra venabula fertur, springs, V.: quocumque feremur, are driven: in eam (tellurem) feruntur pondera: Rhenus per finīs Nantuatium fertur, flows, Cs.—Praegn., to carry off, take by force, snatch, plunder, spoil, ravage: rapiunt incensa feruntque Pergama, V.: puer fertur equis, V.— To bear, produce, yield: quae terra fruges ferre possit: flore terrae quem ferunt, H. — To offer, bring (as an oblation): Sacra matri, V.: tura superis, O.— To get, receive, acquire, obtain, earn, win: donum, T.: fructūs ex sese: partem praedae: crucem pretium sceleris, Iu.: Plus poscente, H.—Fig., to bear, carry, hold, support: vina, quae vetustatem ferunt, i. e. are old: Scripta vetustatem si ferent, attain, O.: Insani sapiens nomen ferat, be called, H.: finis alienae personae ferendae, bearing an assumed character, L.: secundas (partīs), support, i. e. act as a foil, H.— To bring, take, carry, render, lead, conduct: mi auxilium, bring help: alcui subsidium, Cs.: condicionem, proffer, Cs.: matri obviae complexum, L.: fidem operi, procure, V.: mortem illis: ego studio ad rem p. latus sum, S.: numeris fertur (Pindar) solutis, H.: laudibus alquem in caelum, praise: (rem) supra quam fieri possit, magnify: virtutem, ad caelum, S.: in maius incertas res, L.— To prompt, impel, urge, carry away: crudelitate et scelere ferri, be carried away: furiatā mente ferebar, V.: quo animus fert, inclination leads, S.: si maxime animus ferat, S.: fert animus dicere, impels, O.— To carry off, take away, remove: Omnia fert aetas, V.—With se, to carry, conduct: Quem sese ore ferens! boasting, V.: ingentem sese clamore, paraded, V.— To bear, bring forth, produce: haec aetas oratorem tulit: tulit Camillum paupertas, H.— To bear away, win, carry off, get, obtain, receive: omnium iudicio primas: ex Etruscā civitate victoriam, L.: laudem inter suos, Cs.: centuriam, tribūs, get the votes: Omne tulit punctum, H.: repulsam a populo, experience: Haud inpune feres, escape, O.— To bear, support, meet, experience, take, put up with, suffer, tolerate, endure: alcius desiderium: voltum atque aciem oculorum, Cs.: multa tulit fecitque puer, H.: iniurias civium, N.: quem ferret, si parentem non ferret suom? brook, T.: tui te diutius non ferent: dolores fortiter: iniurias tacite: rem aegerrume, S.: tacite eius verecundiam non tulit senatus, quin, etc., i. e. did not let it pass, without, etc., L.: servo nubere nympha tuli, O.: moleste tulisti, a me aliquid factum esse, etc.: gravissime ferre se dixit me defendere, etc.: non ferrem moleste, si ita accidisset: casum per lamenta, Ta.: de Lentulo sic fero, ut debeo: moleste, quod ego nihil facerem, etc.: cum mulier fleret, homo ferre non potuit: iratus atque aegre ferens, T.: patior et ferendum puto: non tulit Alcides animis, control himself, V.—Of feeling or passion, to bear, experience, disclose, show, exhibit: dolorem paulo apertius: id obscure: haud clam tulit iram, L.—In the phrase, Prae se ferre, to manifest, profess, show, display, declare: cuius rei facultatem secutum me esse, prae me fero: noli, quaero, prae te ferre, vos esse, etc.: speciem doloris voltu prae se tulit, Ta.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate, say, tell: haec omnibus ferebat sermonibus, Cs.: pugnam laudibus, L.: quod fers, cedo, say, T.: quae nunc Samothracia fertur, is called, V.: si ipse... acturum se id per populum aperte ferret, L.: homo ut ferebant, acerrimus, as they said: si, ut fertur, etc., as is reported: non sat idoneus Pugnae ferebaris, were accounted, H.: utcumque ferent ea facta minores, will regard, V.: hunc inventorem artium ferunt, they call, Cs.: multa eius responsa acute ferebantur, were current: quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse: qui in contione dixisse fertur.—Of votes, to cast, give in, record, usu. with suffragium or sententiam: de me suffragium: sententiam per tabellam (of judges): aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, i. e. passing judgment, Cs.: in senatu de bello sententiam.—Of a law or resolution, to bring forward, move, propose, promote: legem: lege latā: nihil erat latum de me: de interitu meo quaestionem: rogationes ad populum, Cs.: te ad populum tulisse, ut, etc., proposed a bill: de isto foedere ad populum: cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus.— Impers: lato ad populum, ut, etc., L.— With iudicem, to offer, propose as judge: quem ego si ferrem iudicem, etc.: iudicem illi, propose a judge to, i. e. go to law with, L.—In book-keeping, to enter, set down, note: minus quam Verres illi expensum tulerit, etc., i. e. set down as paid.—To require, demand, render necessary, allow, permit, suffer: dum aetatis tempus tulit, T.: si tempus ferret: incepi dum res tetulit, nunc non fert, T.: graviora verba, quam natura fert: sicut hominum religiones ferunt: ut aetas illa fert, as is usual at that time of life: si ita commodum vestrum fert: si vestra voluntas feret, if such be your pleasure: uti fors tulit, S.: natura fert, ut, etc.
    * * *
    ferre, tuli, latus V
    bring, bear; tell speak of; consider; carry off, win, receive, produce; get

    Latin-English dictionary > ferō

См. также в других словарях:

  • make manifest — index bare, elicit, evince, exemplify, explain Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • He whom God shall make manifest — (ArB| من یظهر الله, PerB| مظهر کلّیه الهی) is a messianic figure in the religion of Babism. The messianic figure was repeatedly mentioned by the Báb, the founder of Babism, in his book, the Bayán.cite encyclopedia |last= Smith |first= Peter… …   Wikipedia

  • manifest — I (New American Roget s College Thesaurus) v. t. bring forward, show, display, evidence, trot out, bring to light; demonstrate; proclaim, publish, disclose. adj. apparent, obvious, evident; salient, striking, prominent; flagrant; pronounced;… …   English dictionary for students

  • manifest — /ˈmænəfəst / (say manuhfuhst), / fɛst/ (say fest) adjective 1. readily perceived by the eye or the understanding; evident; obvious; apparent; plain: a manifest error. 2. Psychology apparent or disguising (used of conscious feelings and ideas… …  

  • manifest — manifest1 adjective clear or obvious to the eye or mind. verb 1》 make manifest; demonstrate. 2》 become apparent. 3》 (of a ghost) appear. Derivatives manifestly adverb Origin ME: via OFr. from L. manifestus. manifest2 noun 1》 a document detailing… …   English new terms dictionary

  • manifest — man·i·fest 1 / ma nə ˌfest/ adj 1: capable of being readily perceived by the senses and esp. by sight a manifest injury 2: capable of being easily understood or recognized: clearly evident, obvious, and indisputable vacating an arbitrator s award …   Law dictionary

  • Manifest (convention) — Manifest (Melbourne Anime Festival) Status Active Venue Melbourne Showgrounds Location Victoria Country Australia First held 2000 …   Wikipedia

  • Manifest Destiny (opera) — Manifest Destiny is a British opera composed by Keith Burstein with a libretto by Dic Edwards. The opera is notable for dealing with the subject of Islamic suicide bombers, and with the ramifications of both the Middle Eastern conflict and the… …   Wikipedia

  • Manifest — Man i*fest, v. t. [imp. & p. p. {Manifested}; p. pr. & vb. n. {Manifesting}.] 1. To show plainly; to make to appear distinctly, usually to the mind; to put beyond question or doubt; to display; to exhibit. [1913 Webster] There is nothing hid… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Make Me a Tory — Genre Documentary Distributed by Channel 4 (UK primary broadcast rights) Maverick Television (All other rights) …   Wikipedia

  • manifest — [adj] clear, obvious apparent, big as life*, bold, clear cut*, conspicuous, crystal clear*, disclosed, distinct, divulged, evidenced, evident, evinced, glaring, noticeable, open, palpable, patent, plain, prominent, revealed, shown,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»